Rivendell
Rivendell zwane rónież Ostatnim Przyjaznym Domem na Wschód od Morza, założone przez Elronda Półelfa. Powstało w 1697 roku Drugiej Ery. Jego mieszkańcami były Elfy Szare. Rivendell leżało u podnóża Gór Mglistych, chronione rzeką Bruineną oraz magią Elronda.
Dom Elronda, jak zauważają badacze twórczości Tolkiena, w żadnej z jego książek nie został szczegółowo opisany, szczególnie w zakresie kształtu i stylu. Praktycznie jedyną wskazówką są jego rysunki, które jednak i między sobą różnią się w pewnych szczegółach.
Na podstawie Władcy Pierścieni można stwierdzić, że domostwo Elronda było znacznej wielkości, składało się z wielu pokoi i sal. Samwise Gamgee tak opisywał to miejsce: „to bardzo duży dom i bardzo dziwny. Coraz to coś nowego się odkrywa i nigdy nie wiadomo, jaka niespodzianka czeka za zakrętem”. Siedziba składała się także z tarasów i ogrodów. We Władcy Pierścieni pojawia się m.in. wielka sala, w której zorganizowano ucztę po przebudzeniu się Froda, połączona szerokim korytarzem z Salą Kominkową (Hall of Fire), w której nie było stołów, a jedynie duży kominek. Jedynym źródłem światła był ogień w palenisku utrzymywanym nieustannie przez cały rok. W tej sali w dni świąteczne wykonywano pieśni i przekazywano opowieści, zaś na co dzień było to miejsce cichego odpoczynku. K. Fonstad na bazie wzmianek w powieści uważa, że obie te sale były usytuowane blisko głównego wejścia. Ponadto stwierdza, że pokój Froda znajdował się na piętrze, a dzwony, które wzywały na ucztę, naradę, oznajmiały południe, mogły znajdować się w centralnej wieży domu, widocznej na niektórych rysunkach Tolkiena. Narada, na której postanowiono o losie Jedynego Pierścienia, odbyła się na ganku mieszczącym się we wschodniej części domu, położonym nad rzeczną skarpą. Ponadto w dolinie, w sąsiedztwie domu, znajdowały się budynki stajni i kuźni.
W 3018 roku Glorfindel przywiózł do Rivendell Froda Bagginsa niosącego Jedyny Pierścień, a Elrond zapobiegł atakowi Upiorów Pierścienia na Imladris, topiąc ich konie w zburzonych wodach Bruinen. Pięć dni później odbyła się narada z udziałem niezależnie przybyłych posłów Wolnych Ludów (wszystkich wolnych ras Śródziemia), na której postanowiono zniszczyć Jedyny Pierścień. Następnie Elrond wyznaczył skład Drużyny Pierścienia i polecił przekuć szczątki Narsila w nowy miecz, który Aragorn przyjął i nazwał Andúrilem.
